سياست وجود ذخاير محصولات كشاورزي راهبردي به عنوان يكي از محورهاي مديريت ريسك در امنيت غذايي، از قرن‌ها پيش توسط حكومت‌ها دنبال مي‌شود. بروز شوك‌‌هاي جهاني در عرضه اين محصولات طي سال‌هاي 8-2007 و 2011، توجه دولت‌ها را به بهره‌گيري از سياست ذخيره‌سازي به منظور مقابله با نااطمينان‌هاي عرضه و تامين مواد غذايي را دنبال داشت. امروز نگهداري ذخاير محصولات كشاورزي راهبردي با اهدافي چون تامين نياز كشور در شرايط بحراني، كنترل بازار و تثبيت قيمت و نيز تامين نيازهاي اقشار كم‌درآمد، در كشورهاي آسيايي و در حال توسعه امري مرسوم است. به‌طوري كه برخي، موضوع فوق را بيشتر پديده‌اي آسيايي مي‌دانند. اين گزارش به بررسي ساختار و سازوكارهاي مديريت و نگهداري ذخاير محصولات كشاورزي راهبردي در هشت كشور از شرق، جنوب و غرب آسيا پرداخته و با مقايسه و الگوبرداري از تجربيات اين كشورها، پيشنهاداتي براي كشور ايران ارايه شده است.