یکصد و بیست نکته کاربردی در قراردادهای سرمایه گذاری مشترک (جوینت ونچر)
جوينت ونچر يا سرمايهگذاری مشترک، بهعنوان يکی از روشهای سرمايهگذاری مستتقیم محسوب میشود که در اکثر کشورها به صورت يک اتحاد راهبردی مدنظر بوده و در طی سالها رواج يافته است. بدين معنی که برای آن هر شريک نه فقط با سرمايه نقدی، بلکه با سرمايه انسانی ايفای سهم میکند و در مديريت آن نیز مشارکت دارد و لذا هر شريک هم کارفرما و هم عامل است. بر اين اساس، سرمايهگذاری مشتترک، قراردادی است که به موجب آن دو يا چند شخص حقیقی يا حقوقی، اقلام نقد و يا غیرنقد سرمايهای را تحت کنترل و مديريت مشترک، مطابت توافقات فیمابین در پروژهای معین يا سرمايهگذاریهای متوالی به کار گرفته و در سود و زيان ناشی از مشارکت به نسبت سهام خود شريک میشوند. با توجه به اينکه اين دست از قراردادها در بردارنده شروط و ويژگیهای خاصی هستند، از ساير قراردادهای مشارکت منفک بوده و الزامات خاص خود را دارند. مشارکت در سرمايهگذاری مشترک بهخصوص به بنگاههای کوچک و متوسط اقتصادی اجازه میدهد تا ضمن مشارکت با بنگاههای بزرگ بینالمللی، بدون از دست دادن استقلال حقوقی و اقتصادی و سلب حق رقابت خود در ساير زمینهها، در يک پروژه خاص و در شرايطی برابر به همکاری و مشارکت پرداخته و ضمن اعمال کنترل و مديريت به میزان سهم خود در پروژه، خود را در سود و زيان احتمالی شريک کنند.