تاریخ:

1388

مجری:

میترا رحمانی

کلیدواژه ها:

کالاهای خاص، مذاکرات تجاری - بخش کشاورزی

بحث کالاهای خاص اخیرا از سوی کشورهای در حال توسعه و در ارتباط با کالاهای کشاورزی وارد مذاکرات تجاری شده است.ملاک مورد توافقی برای تعیین کالاهای حساس و کالاهای خاص وجود ندارد و این خود کشورها هستند که با توجه به اهمیت یک کالا آن را به عنوان کالای حساس یا خاص معرفی می کنند. برای تبیین معیار امنیت غذایی جمهوری اسلامی ایران شاخص های زیر معرفی می گردد: 1.نسبت کالری سرانه روزانه محصول به کالری سرانه روزانه حاصل از کل محصولات 2.کل کالای مصرف شده نسبت به کل کالای تولید شده یا کل کالای وارد شده به کل کالای مصرف شده 3.هزینه یک محصول در سبد غذایی نسبت به کل هزینه صرف شده برای سبد غذایی برای تبیین معیار امنیت معیشتی جمهوری اسلامی ایران شاخص های زیر معرفی می‌گردد: 1.سهم اشتغال محصولا از کل نیروی کار بخش کشاورزی یا از کل اشتغال روستایی 2.توزیع جنسیتی و سنی نیروی کار به کار گرفته شده در تولید محصول 3.درآمد حاصل از محصول نسبت به کل درآمد خانوار 4.وسعت زمینی که محصول در آن کاشته می شود نسبت به کل زمین های زیر کشت 5.ارتباط بین واردات و تولیدات داخلی محصول 6.نرخ رشد جانشین های وارداتی به نرخ رشد کالای داخلی رقیب واردات برای تبیین معیار توسعه روستایی جمهوری اسلامی ایران شاخص های زیر معرفی می گردد: 1.سهم فعالیت اقتصادی کالا از کل تولید کشاورزی روستایی 2.نرخ رشد محصول نسبت به نرخ رشد منطقه روستایی 3.اندازه ای که یک کالا می تواند به کالاهای دیگر و یا استفاده های دیگر تغییر شکل یابد 4.درآمد تعرفه ای حاصل از کالا.لازم است در ماتریسی متشکل از شاخص های تبیین کننده سه معیار امنیت غذایی، امنیت معیشتی و توسعه روستایی که هر یک وزن مشخصی را باید به خود اختصاص دهند، کالاهای خاص کشاورزی جمهوری اسلامی ایران رتبه بندی شوند. تعیین وزن مورد نظر برای هر معیار نیازمند نظر کارشناسی کارشناسان ذیربط در بخش های مربوطه است