بررسی ضوابط عام حاکم بر قراردادهای تضمینی توثیقی در تجارت بینالملل با نگاهی به حقوق ایران
- تاریخ:
- شهريور 1395
- نویسنده:
- محمدحامد سلیمانزاده, سمیرا سلیمانزاده, محمدحسن صادقی مقدم
- کلیدواژه ها:
- تضمین / توثیق / قراردادهای تضمینی / قراردادهای توثیقی / تجارت بینالملل
امروزه با توجه به کثرت و عدم قابلیت پیشبینی ریسکهای تجاری و غیرتجاری در عرصه بازرگانی بینالمللی، ایجاد امنیت در قراردادهای تجارت بینالمللی بسیار پراهمیت است. قراردادهای برقرارکننده تضمین در حوزه بازرگانی بینالمللی با در نظر داشتن دو ضرورت یادشده وظیفه ایجاد تضمین و امنیت در انواع قراردادهای تجاری بینالمللی را بر عهده داشته و هریک از آنها با توجه به ویژگی خاص و به اقتضای نیاز تجار، در حوزههای مختلف استفاده میشوند. اگرچه قراردادهای یادشده از حیث انواع، طیف وسیعی را دربرمیگیرند، اما میتوان گفت نوعاً از ویژگیها و نظامات واحدی تبعیت میکنند؛ این ویژگیها عبارتند از: عهدی، تبعی، موقت، قابلیت انتقال، لازم، غیرمعین، معاوضی، تشریفاتی، منجز، مشروط، موجل و مغابنهای. از اینرو، پژوهش حاضر، با معرفی تعدادی از قراردادهای برقرارکننده حق تضمین در حوزه تجارت بینالملل، به معرفی ویژگیهای یادشده بهعنوان ضوابط عام این قراردادها میپردازد.