تاریخ:

1391

مجری:

میترا رحمانی

کلیدواژه ها:

تجارت دوجانبه، همگرایی اقتصادی، صادرات، ایران و کشورهای منتخب آفریقا - آفریقای‌جنوبی، الجزایر، تونس، سودان، لیبی، مغرب و مصر.

ایران در طی دهه‌های اخیر همواره درچارچوب سیاست رشد وتوسعه اقتصادی در پی افزودن سهم خود از تجارت جهانی بوده است. در این راستا،‌ برقراری همپیوندی‌‌های جدید و دستیابی به بازارهای نو می‌تواند بسیار موثر واقع شود. بازار آفریقا از جمله فرصت‌هایی است که ایران می‌تواند حضور در آن را تجربه نماید. این پژوهش قصد دارد آثار برقراری موافقت‌نامه ترجیحات تجاری با کشورهای منتخب آفریقا(آفریقای جنوبی، الجزایر، تونس، سودان، لیبی،‌ مغرب و مصر) را مورد بررسی قرار دهد.در این مطالعه، در ابتدا شرایط اقتصادی و تجاری کشورهای منتخب آفریقایی مورد شناسایی قرارگرفت. همچنین روند روابط تجاری ایران و این کشورها نیز از دیگر موارد مورد توجه در این مطالعه بود. برای تحقق هدف اصلی این پژوهش، با استفاده از نظریه همگرایی منطقه‌ای، برای گسترش روابط تجاری بین ایران و کشورهای منتخب آفریقایی(خصوصا گسترش صادرات ایران به کشورهای منتخب آفریقایی)راهکار ارایه شد. شاخص‌های تجاری(پتانسیل‌های تجاری و مزیت نسبی آشکارشده) و مدل اسمارت(تعیین اثرات ایستای برقراری موافقت‌‌نامه) ابزار مناسب برای دستیابی به هدف این پژوهش بودند. فهرست کالاهای درخواستی کشور ایران برای دریافت تعرفه ترجیحی از هر یک از کشورهای منتخب آفریقایی در صورت مذاکرات تجاری با هدف برقراری موافقت‌نامه ترجیحات (با استفاده از الگوی تعیین فهرست کالاهای مشمول ترفعه ترجیحی کشور ایران با کشور فرضی)، بررسی آثار احتمالی برقراری موافقت‌نامه تجارت ترجیحی دو جانبه بین ایران و هریک از کشورهای منتخب آفریقایی (با استفاده از مدل اسمارت) از نتایج این مطالعه هستند. نتایج نشان می‌دهد برقراری موافقت‌نامه ترجیحات تجاری بین ایران و کشورهای منتخب آفریقایی در تمام این کشورها به جز مغرب کسری تراز تجاری برای ایران به همراه خواهد داشت. ولی میزان مازاد تجاری حاصل از برقراری موافقت‌نامه با کشور مغرب باعث مازاد تراز تجاری برای ایران در کل کشورهای منتخب آفریقایی خواهد شد. لذا پیشنهاد می‌گردد برقراری موافقت‌نامه ترجیحات تجاری با کشور مغرب در اولویت قرار گیرد.