طرح توجيهي ساماندهي لجستيك تجاري و زنجيره‌هاي تامين كشور
لجستيك از جمله مهمترين بخش‌هاي پشتيبان فعاليت‌هاي توليدي و تجاري هر كشوري است. اين حوزه مشتمل بر مجموعه‌اي مولفه‌هاي سخت‌افزاري و نرم‌افزاري است كه امكان مديريت و جابجايي و حمل‌ونقل، ذخيره‌سازي، تامين و توزيع كالا و نيز مديريت جريان اطلاعات مربوطه را از نقطه تامين مواد اوليه تا نقطه مصرف توسط مشتريان (اعم از كسب‌وكارها و مصرف‌كنندگان) ايجاد مي‌كند. پيتر دراكر استاد فقيد مديريت، لجستيك را نيمه پنهان اقتصاد و در واقع مغفول مانده‌ترين، پنهان‌ترين و در عين حال نويدبخش‌ترين حوزه براي كسب‌وكارها مي‌دانست. برآوردهاي صورت گرفته توسط كشورهاي مختلف نشان مي‌دهد كه هزينه‌هاي لجستيك در سطح ملي به لحاظ مقياس، اندازه قابل توجهي از توليد ناخالص داخلي هستند كه هدفگذاري كشورها همواره بر كاهش اين هزينه‌ها بواسطه افزايش كارايي نظام‌هاي لجستيكي بوده است. به گونه‌اي كه در كشورهاي توسعه يافته‌اي چون ايالات متحده و كشورهاي اروپايي، اندازه هزينه‌هاي لجستيك ملي به 7 الي 8 درصد اندازه توليد ناخالص داخلي و در كشورهاي در حال توسعه‌اي چون چين، هندوستان، مالزي و اندونزي به حدود 13 تا 20 درصد مي‌رسد. مقدار اين هزينه‌ها در ايران هنوز محاسبه نشده، اما وضعيت نمي‌تواند متفاوت از كشورهاي مورد اشاره باشد.
